Przeczytaj komentowaną wiadomość

RE: Rekordowa liczba samobójstw w Polsce w 2014 roku

Autor: violla   Data: 2015-03-14, 15:37:43               

Bastyjka> ale mama nawet leków nie chce. Uważa, ze jej nie pomogą i fakt... brała keidyś dość długo i nie pomagała. Lekarz wyraźnie powiedział, że w jej przypadku, tyle traum, że cokolwiek da się zrobić tylko biorąc leki i chodząc na terapie jednocześnie. Przynajmniej aby mama nauczyła się żyć, radzić sobie w miarę normalnie. w tej chwili jest jak nastolatka: zbuntowana, zastraszona, niedojrzała. Psycholog zresztą powiedział, ze zatrzymała się emocjonalnie na pewnym wieku, wieku największych traum. I terapia miałaby na celu nauczenie jej radzić sobie jak dorosła. Ja to rozumiem tak: Przypomnijmy sobie jak byłyśmy w wieku 13-15 lat i jakbyśmy dziś żyły gdybyśmy stale tyle miały lat, a musiały chodzić do pracy, wyjść za mąż, zajmować się dziećmi, radzić sobie z dorosłym życiem po prostu.
Mama wie, ze życie miała do kitu, nie uważa właśnie aby życie było czasami znośne. Wręcz uważa, że nigdy nie była szczęśliwa. A ja uważam, że miała w swoim życiu kilka sytuacji, które mogły wywołać uczucie szczęścia choć chwilowego. Ale to jest depresja właśnie, uczucie beznadziejności i nieszczęścia. Dopóki ktoś nie podleczy jej chociaż, nie zauważy tych kilku sytuacji.

Ale teraz o mnie: Depresja nie była przez męża. Psycholożka chciała by przyszedł tylko na pierwsze 2 spotkania. Chciała mu powiedzieć, jak ma mnie wspierać bym szybciej z tego wyszła. Ja dostałam te książki i ulotki i czytałam je sama, ale nie kryłam się przed nim. Teraz coś czytam, też nie chowam, tylko kładę na biurku/stole.... zależy gdzie czytam.
Nie narzucałam mu się w sprawie tego leczenia i czytania, chciałam tylko odrobinę wsparcia, bo nie miałam kompletnie nikogo, żadnej przyjaciółki, a potrzebowałam się chociaż przytulić i wypłakać komuś w kołnierz. Fakt, potem żal narastał do męża, ale dlatego, ze nie chciał mnie wspierać... nawet nie próbował zrozumieć co to depresja.

Odpowiedz