Seminarium

Szczęście - seminarium psychofilozoficzne

Wprowadzenie

dr Paweł Więckowski Kilka lat temu, w obliczu półek księgarskich uginających się od poradników "Jak być szczęśliwym", postanowiłem zgłębić ten problem - wszak jestem filozofem, a bez wątpienie pytanie o szczęście zadawali przez stulecia właśnie filozofowie. Ciekaw byłem, co ostatecznie ustalono i co z tego przetrwało w popularnym obiegu.

Sięgnąłem po pomnikową książkę Tatarkiewicza "O Szczęściu" i do pewnego stopnia spotkało mnie rozczarowanie. Wielki historyk idei zgromadził ogromny materiał, który niczego nie rozstrzyga, ani nie uzasadnia. Dlatego następnie zajrzałem do wielu różnych książek, i psychologicznych, i filozoficznych, w nadziei wyrobienia sobie własnego zdania. Zrodził się z tego program rocznego kursu, który w ubiegłym roku przeprowadziłem w SWPS w Warszawie, a który teraz, choć w nieco innej formie, chciałbym przedyskutować z szerszym audytorium. Temat jest ważny, kontrowersje zarysowane, lecz nie rozstrzygnięte (np. zwolennicy teorii genetycznych spierają się tymi, którzy wierzą, że optymizmu można się nauczyć), więc seminarium będzie mieć posmak wyprawy w nieznane i prawdziwego odkrycia. Spróbuję pisać zwięźle i koncentrować się na wypunktowaniu podstawowych problemów. Liczę na odzew ze strony Czytelników - także krytyczny. Bardzo mnie interesuje, czy przemyślenia filozofów i psychologów w jakikolwiek sposób dotykają kłopotów realnych ludzi, zastanawiających się nad swoim szczęściem. Mam też nadzieje, że będzie wesoło (jako sympatyk Monty Pythona i Barei uważam, że nic nie usprawiedliwia nudy). Seminarium będzie się toczyć w dwu miejscach: wirtualnie w internecie i realnie w Natolińskim Ośrodku Kultury w Warszawie (ul. Na Uboczu 3, nieopodal stacji metra Natolin - szczegóły, np. daty spotkań, na stronie hhttp://kft2006.w.interia.pl).
dr Paweł Więckowski Pod koniec każdego tekstu będę podsuwał pytania do dyskusji. Rzecz jasna nie musi się ona do nich ograniczać. Kilka lat temu już na wstępie seminarium pojawiły się wątpliwości zasadniczej natury: czy w ogóle warto dyskutować o szczęściu? Czy nie jest to sprawa zbyt subiektywna, wieloznaczna, wymykająca się naukowemu badaniu? Oraz - czy aby szczęściem nie zajmują się głównie ci, którym go brakuje? Pozostawiam Wam te kwestie do namysłu.

(-) dr Paweł Więckowski


Artykuły:


  • Paweł Więckowski, Wprowadzenie do seminarium psychofilozoficznego

    Wprowadzenie do II-giej edycji seminarium psychofilozoficznego nt. szczęścia.

  • Paweł Więckowski, Zakres materiału seminarium psychofilozoficznego nt. szczęścia

    Czym się zajmiemy? Szczęście to problem wieloraki - osobisty, polityczny, społeczny. Zajmują się nim obecnie socjologowie i przede wszystkim psychologowie.

  • Paweł Więckowski, Szczęście jako problem filozoficzny

    Szczęście to dla wielu problem osobisty; dla psychologów i socjologów - naukowy, dla władców - polityczny (od zadowolenie ludzi z życia zależy poparcie dla rządzących).

  • Paweł Więckowski, Filozoficzne doktryny szczęścia

    Cykl tekstów o poglądach filozofów na szczęście rozpoczyna kolejną edycję seminarium poświęconego tej tematyce.

  • Paweł Więckowski, Historia rozważań nad szczęściem i jego podstawowe rodzaje

    Jedną z pierwszych osób, które systematycznie zajęły się w Polsce problematyką szczęscia, jest Władysław Tatarkiewicz.

  • Paweł Więckowski, Czego jeszcze nie wiemy o szczęściu po lekturze "O szczęściu" Tatarkiewicza?

    Szczęścia szukamy korzystając z pomocy Tatarkiewicza. To nie jest łatwa lektura, dlatego zacznę od krótkiego przeglądu jej treści, a potem - nieco zniechęcająco, a nieco ostrzegawczo - uczulę na kilka uciążliwości, z którymi będziemy mieć do czynienia.

  • Izabella Anna Zaremba, Szczęście - czyli nasza interpretacja wydarzeń

    Jeśli rzeczy zewnętrzne sprawiają ci ból, to nie one ci przeszkadzają, lecz twój o nich osąd, a ten osąd możesz zmienić.

  • Rozmowa Renaty Mazurowskiej i Pawła Więckowskiego, Co my wiemy o szczęściu?

    Renata Mazurowska: Podstawowe pytanie w filozofii jest o przyczynę rzeczy i brzmi: dlaczego?

  • Paweł Więckowski, Humanizm na rozdrożu. Głos w dyskusji do felietonu Izabelli Anny Zaremby

    Według jednych źródłem filozofii jest zachwyt, a według innych - wątpliwości. Kiedyś zachwyciła mnie psychologia humanistyczna, ale dziś chciałbym się podzielić swoimi licznymi wątpliwościami.

  • Janusz Wróbel, Koncepcje szczęścia w społeczeństwach Zachodu

    "Polacy są najbardziej zadowolonym z życia narodem w Europie - napisano w raporcie Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju", a poinformowała o tym m.

  • Paweł Więckowski, Miłość jako źródło szczęścia

    Wiele osób łączy szczęście z miłością. Trudno odgadnąć, czy chodzi o osoby, które kochają i czują się szczęśliwe, czy o osoby, które nie są szczęśliwe, ale wyobrażają sobie, że gdyby spotkały miłość, to by się takimi stały.

  • Paweł Więckowski, Mity nt. szczęścia wg profesora Czapińskiego

    "Charaktery" z czerwca 2002 opublikowały krótki artykuł prof. Janusza Czapińskiego o kilku mitach dotyczących szczęścia.

  • Agata Aleksińska, Pojęcie jakości życia

    Człowiek formułuje cele, dąży do samorealizacji. Korzysta z dostępnych narzędzi w tym zakresie, na przykład z oferty szkoleń i warsztatów obejmujących tematykę rozwoju wewnętrznego.

  • Paweł Więckowski, Prozac - tabletka szczęścia?

    Artykuł jest sprawozdaniem ze spotkania seminarium filozoficznego w dniu 16.03.2004, poświęconego książce P.

  • Anna Sprutta, Rozwój szczęścia

    Szczęście od zarania dziejów stanowi raj - stan ducha, w którym to odczuwamy głęboki spokój, bezpieczeństwo, radość, spełnienie swych pragnień, satysfakcję z siebie, swych wyborów, dokonań, szacunek do siebie i innych, duchowe odczuwanie swej godności.